Η ζωή της Ευτυχίας είναι ένας ύμνος στο με­γαλείο της ψυχής που αγωνίζεται α­καταπόνητα για την αξιοπρέπεια, το ιερό κα- θήκον προς την πατρίδα, την οικογένεια, τον συνάνθρωπο. Στο γενετικό υλικό της Ευτυχίας βρίσκεται η Σμύρνη, το Αιγαίο με τα αναρίθμητα νησιά και τα ξωκκλήσια, οι αγώνες και τα ανδραγα­θή­ματα των ψαράδων, οι Νηρηίδες, οι γοργό­νες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στο βάθρο της αιώνιας ευγνωμοσύνης της βρίσκονται ο Πειραιάς και το σωτήριο λιμάνι του που αγκάλιασαν το πλοίο των ξεριζωμένων, κα­θώς αγωνίζονταν να βρουν νερό να ξεδιψάσουν, έδαφος να ξαναριζώσουν, να μείνουν όρθιοι, διατηρώντας την αξιοπρέπεια της γενιάς τους. Στις δεκαετίες που κυλούσαν, ο απόηχος από το αφιονισμένο μαύρο άλογο με αναβάτη την αβυσσαλέα δίψα του για αίμα χριστιανικό, παρέμενε επτασφράγιστος στην καρδιά της Ευτυ­χίας, που γεννήθηκε, έζησε και ακολούθη­σε το κάλεσμα της ουράνιας σάλπιγγας, πάντα σαν αρχοντοπούλα της Σμύρνης.